Politechnika, 2016 r.

akryl płótno
55,1 x 46,1 cm
sygn. i dat. śr. d.: 2016 / E.DWURNIK
sygn., dat. i opis. na odwrocie: 2016 / E.DWURNIK / "POLITECHNIKA" / NR: XI -734 - 6216

Dwurnik jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych współczesnych artystów polskich. Prace tworzone w XXI wieku są zdecydowanie żywsze, pogodniejsze, bardziej optymistyczne, pozbawione piętna "Polski udręczonej" tak jak te z lat 60-tych, 70-tych i 80-tych. Obraz "Politechnika" to kolejny odcinek z cyklu "podróże autostopem", zapoczątkowanego w 1966 rok. Pokazuje weduty z lotu ptaka, autor nie odzwierciedla kaligraficznie dokładnego widoku konkretnych miejsc, wiele prac uzupełnionych jest symbolami i humorystycznymi wstawkami.

Bachanalia, 1975 r.

akwarela, tusz, piórko, papier
39,6 x 37 cm
sygn. i dat. l.d.: majaberezowska / 75

"Dla mnie nie ma nic wspanialszego niż ciało ludzkie i póki żyję, będę je rysować. Jak najpiękniej."
Maja Berezowska

Erotyka, pokazywana zawsze w sposób lekki i subtelny, stanowiła główny temat twórczości autorki. Prezentowana praca, z wielopostaciową kompozycją, pełną humoru i dystansu, znakomicie pokazuje charakterystykę stylu Berezowskiej.

VARSOVIE!, ok 1949 r.

tempera, papier
99 x 66 cm

"Rano człowiek się budzi, patrzy w kalendarz (rysowany przez Tadeusza Gronowskiego) i zapala papierosa (pudełko rysowane przez Tadeusza Gronowskiego). Na ulicy, na każdym słupie parę plakatów (rysowane przez Tadeusza Gronowskiego)zachęca człowieka do kupowania różnych przedmiotów. Gdy bierze się do ręki książkę (okładka Tadeusza Gronowskiego) i przegląda Panią (rysunki Tadeusza Gronowskiego), gdy czyta się jakiekolwiek pismo (winieta tytułowa Tadeusza Gronowskiego), gdy wreszcie idzie się do kina (afisz i reklamy świetlne Tadeusz Gronowski) albo do teatru(dekoracje projektował Tadeusz Gronowski) - wszędzie spotyka się to nazwisko. Gdy odbiorę honorarium za ten artykuł w Wiadomościach(winieta tytułowa Tadeusz Gronowski)- kupie akcje (projektowane przez Tadeusza Gronowskiego) i wyjadę pierwszym statkiem Red Star Line (plakat rysował Tadeusz Gronowski), aby odetchnąć i nie słyszeć więcej o tym człowieku."

Antoni Słonimski o Tadeuszu Gronowskim

Powyższy cytat pokazuje rolę i rangę artysty, jednej z najważniejszych postaci polskiego plakatu i grafiki. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej, ważny uczestnik życia artystycznego międzywojennej Warszawy, w pracy z 1949 roku ukazuje miasto odradzające się po horrorze II Wojny Światowej z ogromnego zniszczenia. Plakat, znakomity artystycznie, zawiera w sobie dwa istotne symbole - zielonego kwiatu oznaczającego odradzanie stolica po wojnie. Tytuł "VARSOVIE!" przypomina siłę i dumę okaleczonego miasta.

Notatka o sztuce, 2008 r.

olej, płótno
24,1 x 33,3 cm
sygn. i opis. na odwrocie: WŁODZIMIERZ / PAWLAK 24 X 33 / NOTATKA O SZTUCE / NR 437 2008

Cykl Notatka o sztuce to seria obrazów Włodzimierza Pawlaka której początek sięga lat 90. XX wieku.
Prezentowana praca jest doskonałym przykładem wariacji artysty na temat czerni i bieli. Obraz kształtuje głównie sposób operowania czarną farbą, a jego geneza w sposób oczywisty kojarzy się odbiorcą z twórczością Kazimierza Malewicza, a na gruncie polskim z doświadczeniami artystycznymi Henryka Stażewskiego.

Taniec

tempera, ołówek, karton
49 x 65,8 cm (w świetle oprawy)
sygn . u dołu: Z. STRYJEŃSKA

Zofia Stryjeńska to jedna z najbarwniejszych postaci sztuki polskiej XX w. Urodzona w Zakopanem malarka naukę rozpoczyna w 1911 roku w Szkole Sztuk Pięknych, od 1916 roku studiuje w Monachium. Jako że Akademia nie przyjmuje wtedy kobiet, Stryjeńska podaje się za mężczyznę. Poślubiła wybitnego architekta - Karola Stryjeńskiego. Do słynnych realizacji Stryjeńskiej należy panneaux polskiego pawilonu na Międzynarodowej Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu w 1925 r, czy dekoracje kamienic na warszawskim Starym Mieście.

"Taniec" to niezwykle efektowna i dynamiczna kompozycja artystki, zawierająca wszystkie najważniejsze cechy stylistyczne Stryjeńskiej, bezustannie flirtującej w swojej twórczości z duchem art - deco.
Praca przepełniona jest ruchem, radością, przedstawienie jest bardzo uproszczone, osłodzone ciepłą kolorystyką.

Le violoniste

wys. 33,6 cm
brąz, marmur (podstawa)
sygn. d.: Mane - Katz

Rzeźby Mane-Katza są mniej znanym rozdziałem w twórczości tego żydowskiego artysty. Kojarzony głównie ze znakomitymi pracami malarskimi, Mane - Katz stworzył serię charakterystycznych rzeźb, głównie o tematyce chasydzkiej, przedstawiające muzykantów, żebraków czy postaci ze Starego Testamentu.
Tak jak obrazy Mane - Katza charakteryzowały się ostrymi, kontrastowymi kolorami, gestem malarskim, tak rzeźby zawsze miały żywą i bogatą fakturę, postacie zawsze były zaprezentowane w dynamicznych pozach.

bez tytułu, 2015 r.

akryl, płótno
80 x 80 cm
sygn. i dat. na odwrocie: ANNA SZPRYNGER / 2015

wystawiany:
Polska linia - Csikász Galéria, Művészetek Háza, Veszprém ,Węgry / 02.04 - 01.05.2016
Polska linia - Centrum Sztuki Galeria EL , Elbląg / 07.07- 08.09.2016

Przypominając setki, a nawet setki setek prac rysowanych i malowanych za pomocą kreski, myśli się, że w tym języku wypowiedzi zostało już powiedziane wszystko i nic nowego nie da się wymyślić. Tym większa niespodzianka, kiedy spotyka się obrazy Anny Szprynger, które nie kojarzą się z żadnym innym artystą, i nie przypominają niczego, co kiedykolwiek zarejestrowały oczy w dotychczasowym doświadczeniu. Finezja jest zawsze ta sama. I niezawodność ręki prowadzącej narzędzie, ręki która realizuje dokładnie sprecyzowaną koncepcję obrazu, gotową już w wyobraźni, zanim szpic pędzelka dotknie płótna. [...] Im narodzona w wyobraźni idea kompozycji jest pełniejsza i dokładniejsza, tym zrealizowany, gotowy obraz jest zdaniem autorki celniejszy artystycznie.

Bożena Kowalska, katalog wystawy "Wobec horyzontu”, Państwowa Galeria Sztuki w Sopocie, 2012 r.

Pędzące wozy

olej, sklejka
64,8 x 90,3
sygn. l.d. Cz.Wasilewski

Prezentowany obraz Czesława Wasilewskiego to charakterystyczna w dorobku artysty praca nawiązująca do twórczości "polskich monachijczyków" - m.in. Józefa Chełmońskiego czy Alfreda Wierusz - Kowalskiego. Utrzymana w kolorystyce "monachijskich sosów", pełna dynamiki scena przedstawiająca dwa powozy urzeka wiernością w oddaniu detali malarskich, klimatem, rozmalowanego i nienachalnego wyciszonego pejzażu. Wasilewski swoje prace pokazywał w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie, współpracował z Wojciechem Kossakiem. Praca powstała zapewne przed 1930 r., od lat 30-tych autor podpisywał obrazu pseudonimem Zygmuntowicz.

Francuska uliczka

olej, płótno
50 x 61,3 cm
sygn. p.d.: J.Zucker

Twórczość Zuckera łączy w sobie wiele wpływów, wynikało to głównie z bogatej biografii i licznych podróży artysty. Malarstwa uczył się w Jerozolimie (Bezalel), Paryżu (Académie Julian, Académie de la Grande Chaumiere, Académie Colarossi), Nowym Jorku (National Academy of Design).
Prezentowana praca kadrem i kompozycją czerpie z wedut Maurice Utrillo, kolorystyką i charakterem zbliżona jest do doświadczeń ekspresjonistów i impresjonistów. Jego prace zawsze chętnie kupowane były już za życia autora, publiczność ceniła wysokie walory artystyczne i dekoracyjne.

św. Jan Chrzciciel

brąz patynowany, drewno
wys.: 28,1 cm (wraz z podstawą)
sygn.: LAMBERT - RUCKI (z tyłu postaci)
na spodzie: CHERET / PARIS MADE IN / FRANCE

Jean Lambert Rucki to ceniony przedstawiciel polskiej grupy Ecole de Paris, uważany za jednego z najbardziej awangardowych. Po ukończeniu Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Józefa Pankiewicza, wyjechał do Paryża gdzie zaprzyjaźnił się m. in. z Modiglianim, Soutinem czy Kislingiem. Jego twórczość stanowi kombinację prostoty art-deco, surrealistycznego nastroju i kubistycznego ducha. Prezentowana rzeźba jest wynikiem współpracy artysty z "L'Art Sacré", towarzystwa tworzącego sztukę sakralną. Lambert-Rucki w latach trzydziestych uczestniczy w wielu wystawach sztuki sakralnej w Paryżu. Doskonała, elegancka i uproszczona forma rzeźby jest znakiem rozpoznawczym twórczości artysty.
Obecnie jego twórczość została na nowo zaprezentowana polskiej publiczności dzięki wystawie monograficznej artysty w Villa La Fleur w Konstancinie.

Kompozycja, 1957 r.

olej, płótno
90,2 x 60,3 cm
sygn. p.d.: T.ŁAPIŃSKI 57

Prezentowana praca pochodzi z wczesnego okresu twórczości tego niezwykle ciekawego artysty, widać w niej wpływy nauczyciela artysty - prof. Artura Nachta-Samborskiego oraz artystów z którymi Łapiński się znał i tworzył - Jana Lebensteina. Obraz ujmuje ciekawą i bogatą fakturą, subtelną kolorystyką utrzymaną w odcieniach brązów i zieleni, znakomicie oddaje duch malarstwa polskiego lat 50, 60 i 70-tych, ale ze względu na datę powstania (1957 rok), możemy go zaliczyć do prac niezwykle wartościowych.

Prace Tadeusza Łapińskiego znajdują się w kolekcjach najważniejszych muzeów świata, w tym w kolekcji - Museum of Modern Art w Nowym Jorku.

"Był to wspaniały nauczyciel, taki dobry duch. Brał sobie pod szczególną opiekę tylko kilku studentów, takich, o których sądził, że warto się nimi zająć. Byli w naszej grupie Jan Lebenstein, Rajmund Ziemski i Bohdan Czeszko, jak mówiono, najlepszy malarz wśród literatów i najlepszy literat wśród malarzy. Profesor przekazywał nam nie tylko swoją wiedzę malarską, ale i filozofię - przydaje mi się to do dzisiaj."

Tadeusz Łapiński o prof. Arturze Nachcie - Samborskim w "Artyści mówią - wywiady z mistrzami grafiki", Elżbieta Dzikowska, Rosikon Press

Przypadek w grze 6 x 6, 1988 r.

akryl, płótno
40,4 x 40,4 cm
sygn., dat., i tyt. na odwrocie: przypadek w grze 6 x 6 , winiarski 1988

*do wylicytowanej ceny zostanie doliczona dodatkowa opłata droit de suite w wyoskości 5 %

"Struktura świata zbudowana jest z elementów przypadkowych, a rzeczywistość pełna jest przykładów sytuacji losowych, zdarzeń przypadkowych."

Przypadek w grze 6 x 6 to klasyczna praca Ryszarda Winiarskiego. Artysta dąży w niej do maksymalnego uproszczenia środków wyrazu artystycznego posługując się tylko czernią i bielą, co było odpowiednikiem systemu zero - jedynkowego. Kwadrat jest modułem budującym kompozycję. O ich rozmieszczeniu decyduje przypadek - rzut kostką lub monetą. W 1966 r. Ryszard Winiarski formułuje założenia formalne swojej sztuki. Powstaje to w wyniku seminarium prof. Mieczysława Porębskiego, wybitnego krytyka i teoretyka sztuki.

Kompozycja

tusz, papier
25 x 17,6 cm
sygn. p.d. KMikulski

Kazimierz Mikulski był artystą zaliczanym do trzonu powstałej w 1957 roku II Grupy Krakowskiej, jego twórczość łączy w sobie wpływy lirycznego surrealizmu, częstą tematyką jego dzieł były prace erotyczne. Prezentowany tusz jest tego przykładem, szczególnie charakterystyczna jest postać frontalnie ustawiona do widza, wbijająca swój wzrok w odbiorcę. Kompozycja jest poniekąd kolażem różnych elementów, znieruchomiałej, postaci, ptaka i motywu oka.

Trzy twarze, 2013 r.

olej, papier
54 x 67 cm
sygnowany i datowany śr.g.: 'S. MŁODOŻENIEC 2013'

Stanisław Młodożeniec warsztat malarski doskonalił pod okiem Michała Byliny i Jacka Sienickiego na warszawskiej ASP. Pochodzi z artystycznej rodziny, jest wnukiem Stanisława Młodożeńca - poety oraz synem Jana Młodożeńca - słynnego plakacisty. Jego twórczość charakteryzują bardzo żywe kolory zestawione z ekspresyjną kompozycją.

"Lubię, jak coś się uda - brzmi jazzem, jest w tym wolność, oddech, improwizacja. Zdecydowanie za mało w moich obrazach nut muzyki poważnej, protest songów, ale pewnie przyjdą i takie."

Stanisław Młodożeniec w rozmowie z Pawłem Drabarczykiem dla Art & Bussines

Portret kobiety

gwasz, karton
42 x 32 cm
sygn. l.d.: l.gottlieb
dedykowany na odwrocie

Leopold Gottlieb jest jednym z najważniejszych twórców Ecole de Paris, prace jego autorstwa znajdują się w najlepszych kolekcjach prywatnych i muzealnych w Polsce i w Europie. Początkowo uczył się pod okiem Jacka Malczewskiego i Teodora Axentowicza. Po wyjeździe do Paryża bardzo szybko odnalazł się w kosmopolitycznym środowisku, gdzie przyjaźnił się m.in. z Melą Muter czy Mojżeszem Kislingiem. Od 1914 roku był członkiem Legionów Polskich, brał udział w wystawach formistów, Salonie Jesiennym i Salonie Niezależnych. Jego twórczość to przede wszystkim wielopostaciowe przedstawienia symboliczne oraz właśnie portrety. Prezentowany obiekt to charakterystyczna dla autora monochromatyczna kompozycja, pozbawiona tła, w sposób lekki i subtelny pokazująca urodę młodej kobiety.

Portret kobiecy z profilu, ok 1915 r.

technika mieszana, pastel, kredka, węgiel, papier
30 x 22,5 cm
sygn. p.d.: Eug.Zak

Eugeniusz Zak to jeden z najważniejszych artystów I poł XX w., o sławie nie tyle polskiej, co europejskiej. Chociaż żył krótko - tylko 41 lat, wypracował swój własny, niepowtarzalny, liryczny styl malarski. Portret kobiecy z profilu to znakomite, skończone dzieło zdradzające fascynacje artysty sztuką antyku. Wizerunek namalowany jest bardzo szczegółowo, z subtelnym światłocieniem, bardzo pieczołowicie oddający detale.
Charakterystyczne jest także neutralne, monochromatyczne tło obrazu.
Sposób przedstawienia postaci nawiązuje do tzw. "okresu różowego" w twórczości Pabla Picassa, a także zdradza inspiracje nowym klasycyzmem.

"Postacie jego obrazów, podobne do kwiatów lub snów, zamieszkują wyobraźnię prawdziwego poety lub przyjaciela poezji”

Jarosław Iwaszkiewicz o twórczości Eugeniusza Zaka

Martwa natura z butelką szampana

olej, płótno
54,9 x 46,2 cm
sygn. l.g.: A.Halicka

Alicja Halicka zaliczana jest do najciekawszych autorek związanych z polskim środowiskiem Szkoły Paryskiej. Malarstwa uczyła się w Monachium i Paryżu. W latach 30., w czasie pobytu w Nowym Jorku, współpracowała z Harpers Bazaar i Vogue. Była żoną Louisa Marcoussisa, artysty za którego kubistyczne obrazy na aukcjach w Paryżu, Nowym Jorku czy Londynie kolekcjonerzy płacą setki tysięcy euro. Małżeństwo z Marcoussisem niestety nie wpłynęło korzystnie na twórczość Halickiej, Marcoussis był zazdrosny o talent żony, Halicka malowała mniej, efektem tego jest stosunkowo niewiele prac na rynku antykwarycznym. Prezentowana praca to zachaczająca o stylistykę kubistyczną, syntetyczna martwa natura, o bardzo wysublimowanej, wąskiej gamie kolorystycznej.

Barki - Quai de Paris

olej, deska,
51 x 61,5 cm;
sygn. l. d.: Muter

Quai de Paris to praca z dojrzałego okresu twórczości wybitnej polskiej malarki. Ukazuje ona rząd łódek ustawionych wzdłuż Sekwany, na drugim planie zakończona zabudowaniami nadrzecznych zabudowań paryskich. Prezentowany obraz zawiera w sobie doświadczenia i inspiracje malarskie które malarka najdobitniej określiła w czasie jednego ze swoich wywiadów:

Istnej rewolucji w moim sposobie malowania dokonał przypadek. Przechodząc kiedyś ulicą spostrzegłam w oknie wystawowym obraz, który uczynił na mnie olbrzymie wrażenie. Gdy po długim przyglądaniu się weszłam do sklepu, przyjął mnie tęgi pan. Był to sam Vollard, mecenas sztuki impresjonistycznej. Obraz, który tak mnie wzruszył był dziełem Gauguina. Obok znajdowały się utwory Cezanne’a, Van Gogha i inne Gauguina. Obrazy Gauguina i wyżej wymienionych impresjonistów dokonały we mnie przełomu. Cezanne nauczył mnie myśleć plastycznie.

Bramy Raju, 1972 r.

olej, płótno
100 x 69,6 cm
sygn. p.d.: J. DUDA - GRACZ 1972

Wystawiany:
X Ogólnopolska Wystawa Malarstwa "Bielska Jesień ’72", 1972 r. (II nagroda)

pochodzenie:
kolekcja prywatna, Paryż

"Bramy Raju" to wyjątkowa praca w twórczości Jerzego Dudy Gracza. W 1972 roku została uhonorowana na jubileuszowej, X Ogólnopolskiej Wystawie Malarstwa "Bielska Jesień '72". Dzieło zostało nagrodzone Srebrnym Medalem.
Obraz "Bramy Raju" jest niepowtarzalny i wyjątkowy z wielu względów. To portret rodziny artysty, ale jego charakter jest nieco odmienny od znanych wszystkim, przepojonych "specyficzną polskością" prac artysty. Autor posługuje się groteską i karykaturą, sam "doprawia rogi" siedzącemu przed nim członkowi rodziny, ale nie ma tu już beznadziei, brudu, degeneracji człowieka. zamiast tego widzimy uśmiechniętych ludzi, szczęśliwe dzieci ubrane w eleganckie mundurki, baśniowy ogród z krasnalami, morze motyli nad domem, leniwego kota na dachu, strzegącego "złego psa" przed furtką. Całość ma bardziej charakter idylliczny z elementami groteski.

Prezentowane dzieło jest bez wątpienia jednym z najważniejszych w twórczości artysty, jest wyjątkowe pod wieloma względami. Autor posługuje się nie tylko farbami olejnymi, wykorzystuje drewniane elementy w konstrukcji płotka oddzielającego portretowaną rodzinę od widza. Jest to zabieg charakterystyczny dla twórczości autora z lat 70-tych.
Aguttes - Société de ventes aux enchères Paris Drouot
od 2011 r. kolekcja prywatna, Warszawa

Dziewczynki lubią koniki, kucyki, ale najbardziej uwielbiają osły, 2013 r

olej, płótno
40 x 35 cm
sygn. p.d.: The Krasnals, 2013 r., sygn. dat. i tyt. na odwrocie

Grupa Artystyczna The Krasnals to kontestatorzy współczesnego porządku artystycznego, w prezentowanej posługują się wizerunkiem jednego z najważniejszych artystów polskich XX wieku - Witkacego. Jest to część nieformalnego cyklu podejmującego temat znanych postaci związanych z kulturą i sztuką. Przedstawienie powstało w odpowiedzi na wystawę "Co widać. W sercu kraju.", nawiązuje do problemu zapomnienia artysty w świadomości publicznej do lat 70 - tych XX w.